Akt uczenia się składa się z ośmiu zdarzeń:

1. Motywacja lub oczekiwanie.
2. Zrozumienie – podmiot dostrzega materiał o odróżnia go od innych bodźców zwracających jego uwagę.
3. Poznanie – podmiot koduje wiedzę.
4. Przechowanie – podmiot przechowuje wiedzą w pamięci krótko i długotrwałej.
5. Przypomnienie – podmiot odzyskuje materiał z pamięci.
6. Generalizacja – materiał jest przenoszony na nowe sytuacje, a więc pozwala podmiotowi rozwinąć strategie postępowania z nimi.
7. Działanie – te strategie są wykorzystane w praktyce.
8. Sprzężenie zwrotne – podmiot uzyskuje wiedzę na podstawie rezultatów.

Rodzaje uczenia się:

Warunkowanie klasyczne – jest to uczenie się przewidywalnych. Jest jedną z podstawowych form uczenia się, w którym jeden bodziec czy zdarzenie pozwala przewidzieć wystąpienie innego bodźca czy zdarzenia.

Bodziec bezwarunkowy - to bodziec, który z natury wykonuje zachowania odruchowe.

Reakcja bezwarunkowa – zachowanie wywołane przez bodziec bezwarunkowy.

Bodziec warunkowy – to bodziec obojętny skojarzony z bodźcem bezwarunkowym.

Reakcja warunkowa – zachowanie odruchowe wywołane przez bodziec warunkowy.

Nabywanie – oznacza proces zachodzący na początku eksperymentu nad warunkowaniem, w wyniku którego reakcja warunkowa zostaje wywołana po raz pierwszy, a w miarę powtarzania prób jej częstość stopniowo wzrasta.

Wygaszanie – to proces zanikania, w którym wyuczona przedtem zależność nie ma żadnego znaczenia, ulega zapomnieniu.

Spontaniczne odnowienie – jest to spontaniczne, ponowne wystąpienie reakcji podczas wygaszania.

Generalizacja bodźca – automatyczne rozszerzenie reakcji warunkowej na bodźce, które nigdy nie były zestawiane z pierwotnym bodźcem bezwarunkowym. Im bardziej nowy bodziec jest podobny do bodźca warunkowego, tym silniejsza będzie reakcja.

Różnicowanie bodźców – jest procesem, którego wyniku organizm uczy się reagować na bodźce, które różnią się od bodźca warunkowego na pewnym wymiarze.