Śledź nas na:



Inteligencja

Inteligencja – ogólny, niezróżnicowany czynnik, na który składają się takie procesy jak: rozumowanie i wnioskowanie. Przejawia się we wszystkich zachowaniach człowieka.

Inteligencja:
  • To zdolność adaptacyjna.

  • To zdolność uczenia się (behawioryzm).

  • To zdolność rozwiązywania problemów (teorie poznawcze).

  • To zdolność przetwarzania informacji.


Inteligencja wg Donalda Hebb'a:

Można mówić o inteligencji A i inteligencji B.

  • Inteligencja A – jest potencjałem intelektualnym i jej zbadać się nie da.

  • Inteligencja B – ujawniony potencjał w zachowaniu, ilość rozwiązanych zadań = iloraz inteligencji.


Hebb zwraca uwagę na środowisko. Jeżeli środowisko jest:

  • stymulujące na zachowanie – to między A i B można postawić znak =.

  • złe – nie stymuluje rozwoju, wówczas nie można postawić znaku =.


W 1912 roku Wilhelm Stern, niemiecki psycholog wprowadza do psychologii pojęcie iloraz inteligencji (IQ).


Alfred Binet, francuski psycholog stworzył 1 test inteligencji.


Skala Bineta:

  • na niej opierają się wszyscy psycholodzy tworząc nowe skale

  • to bloki zadań testowych, podzielone na kilka grup wiekowych


Wzór Sterna na iloraz IQ:

II = (WR/WŻ)*100

Iloraz Inteligencji = (wiek rozwoju / wiek życia)*100 


Inteligencja uczuć – wyraża się umiejętnościami np. współczucie, intuicja, zdolność wglądu jakiego może dokonać jednostka, wglądu w siebie. Od tych zdolności wykraczających poza racjonalna inteligencję zależy sukces lub porażka w związku, pracy itp.


Inteligencja emocjonalna – można się jej nauczyć, jest to efekt wpływów środowiskowych (wychowawczych); nie jest dana człowiekowi w chwili urodzin jak inteligencja racjonalna.



Zdaniem Daniela Golemana można mówić o następujących wymiarach inteligencji emocjonalnej:


Samoświadomość:

  • Wiedza o tym co odczuwamy w danej chwili; umiejętności wykorzystania emocji, by sterować procesami decyzyjnymi.

  • Realistyczna ocena naszych umiejętności, zdolności, możliwości.

  • Poczucie tożsamości, świadomości siebie.

     

Samoregulacja – panowanie nad emocjami w taki sposób, aby zamiast utrudniać – ułatwiały zadanie; dyscyplina, umiejętność odroczenia gratyfikacji (nagrody).

     

Motywacja do działania – moje preferencje, motywacje; dążenie do celu.

     

Empatia:

  • Zdolność rozpoznawania emocji u innych; wczuwanie się w emocje drugiego człowieka, ale ze zrozumieniem.

  • Rzutowanie siebie w sytuacjach drugiego człowieka.

  • Syntonia – współgranie emocjonalne, dostosowanie do otoczenia bądź sytuacji.

  • Między empatią a syntonią jest pewna zależność: są tacy syntoniczni, którzy nie są empatyczni, ale wszyscy empatyczni są syntoniczni.

     

Umiejętności społeczne:

  • Nawiązywanie i podtrzymywanie związków z innymi, kompetencja społeczna, umiejętność porozumiewania się, utrzymywania kontaktów, rozpoznawanie sytuacji społecznych, łagodzenia sporów.

  • Są efektem społecznego uczenia się – decydują o tym, czy osobowość jest harmonijna czy sposób uspołecznienia przebiegał prawidłowo.



Zobacz także